Redakcja „Wolne Lektury”

h1. Błądzenie

Motyw ten odwołuje się po części do naznaczonej niepewnością *[[Kondycja ludzka|kondycji ludzkiej]]*, po części natomiast do postaci miejskiego _flaneura_. Tym motywem oznaczać będziemy błądzenie Wokulskiego w *[[Labirynt|labiryncie]]*, jakim staje się dla niego Paryż. Wokulski także odkrywa [[Warszawa|Warszawę]] i „doświadcza” jej, gdy schodzi w dół ulicą Karową i błądzi po Powiślu. Jednocześnie w polskich realiach częściej błądzić będziemy nie w *labiryntach miejskich*, lecz po *bezdrożach* i *pustkowiach* (dla uzupełnienia obrazu polecamy tu z naszej listy cytaty zgromadzone pod hasłem *[[Błoto|błoto]]*). Błądzenie rozumiane w sensie etycznym wiąże się z *[[Grzech|grzechem]]* i *[[Upadek|upadkiem]]*. Może ono dotyczyć błąkania się „fizycznego” lub też duchowego: *poszukiwania swojego miejsca w życiu*, zmierzania być może ku jakiemuś celowi przez pozornie przypadkowe miejsca; może w końcu odnosić się do życia wewnętrznego (czy psychicznego) – np.  *poszukiwania własnej tożsamości*.