Redakcja „Wolne Lektury”

h1. Przywódca

Zawsze wiedziano i pisano o tym, że ktoś, kto przewodzi wspólnocie musi mieć specyficzne cechy charakteru np. siłę charakteru i przekonywania (choćby podczas przemówień publicznych) charyzmę, rozwagę i umiejętność przewidywania, dar panowania nad własnymi emocjami połączony ze zdolnością kierowania uczuciami innych. Takie cechy predestynują do sprawowania *[[Władza|władzy]]*. W polskiej kulturze szczególne miejsce zajęła *idea wodza* jako przywódcy tyleż politycznego i duchowego, co wojskowego, a wcieleniem tej idei stał się Napoleon I (ideę napoleońską wyznawał z zapałem nie tylko Rzecki w _Lalce_, ale miał on wielkiego poprzednika w osobie Mickiewicza). Przyczynę klęski [[Powstanie|powstania]] listopadowego upatrywano przede wszystkim w tym, że Polakom zabrakło przywódcy, który dzięki swojemu zdecydowaniu i *[[Wizja|wizji]]* potrafiłby przezwyciężyć wewnętrzne antagonizmy wśród powstańców i poprowadzić ich ku *[[Zwycięstwo|zwycięstwu]]*. Widmo takiej idei wodza powraca potem w _Weselu_ Wyspiańskiego.